Op Koh Lipe stapten we op de speedboat richting Koh Mook. 2 uur later kwamen we aan.
En gelijk waanden we ons in een totaal andere wereld. De bewoners van dit eiland groeten ons vriendelijk.
En vroegen vol interesse waar we naar toe moesten. Ze wezen ons de weg naar ons “hotel”. Daar aangekomen werden we weer heel hartelijk ontvangen. Een oudere dame vroeg ons om te gaan zitten en kwam later bij ons zitten om de boeking te bevestigen. Daarna kwam ze met 2 gaasjes koud water aan en een kaartje van het eiland. Ze vertelden ons was we allemaal konden zien en dat ze fietsen had staan die we gratis mochten gebruiken. Ze wilden nog even onze namen weten.
En daarna werden we naar ons hutje gebracht.
Een super schattig Bamboo hutje met witte bloementjes vitrage voor de ramen.
Ons bed was gedekt met een soort tafelkleed wat als deken moest dienen. Maar verder was het perfect voor ons.
We hebben ons even opgefrist en zijn toen wat gaan eten. En weer waren de mensen echt super aardig.
We werden continue begroet. Kinderen zwaaiden naar ons. We voelden ons meer dan welkom op dit eiland.
Na het eten begon het helaas te regenen en hebben we in ons bamboe huisje gewacht tot het droog werd.
Toen het bijna droog was zijn we naar buiten gegaan om even bij het dichtstbijzijnde strand te kijken.
Dit strand bestaat eigenlijk uit 2 stranden. Die in een punt bijeen komen. Op de punt staat alleen een mega resort.
Wat helaas niet in ons budget pasten. Met allemaal huisjes aan de zee en op het strand.
Je mag er wel gewoon komen en zwemmen. Maar het weer was nou niet heel lekker om een duik te nemen.
Uiteindelijk zijn we gestrand bij een strandtent waar net het happy hour was begonnen. Dat kwam natuurlijk perfect uit.
Je moet tenslotte toch wat als het regent.
Na ons volgegoten te hebben met cocktails en shotjes zijn we wat gaan eten. Je hebt tenslotte vet voedsel nodig om een kater te voorkomen.
Dat vette voedsel was alleen lastig te vinden. Uiteindelijk hebben we gekozen voor de gefrituurde rijst met kip en inktvis (Ik had alleen kip hoor en Jelle de inktvis)
De volgende ochtend hebben we de fietsen gepakt en zijn we een rondje over het eiland gaan fietsen. Onderweg kwamen we een leuk schattig restaurantje tegen. Ik had erover gelezen dat je daar goed kon ontbijten. We hebben de fietsen neergezet en zijn gelijk gaan zitten. Wederom werden we met open armen ontvangen.
We bestelden allebei een banaan/oreo Smoothie. WAUW! Wie dat bedacht heeft? Diegene is echt een HELD.
Het was zo lekker. Verder hadden we pannenkoeken en een schaaltje yoghurt met muesli op.
En ook dat was super lekker.
Vol energie sprongen we op onze fiets. Op weg naar de andere kant van het eiland. Onderweg werden we begroet door de lieve bewoners en kinderen riepen en zwaaiden naar ons. Hier wordt je zo ontzettend gelukkig van.
Je leven wordt zo’n stuk leuker en fijner als iedereen gewoon aardig tegen elkaar doet.
Met een grote glimlach op ons gezicht fietsen we verder naar het strand.
Op het strand aangekomen zochten we een plekje in de schaduw. En zijn we gelijk een duik gaan nemen in de zee.
Vervolgens hebben we de hele middag doorgebracht in de zee. Heerlijk van die dagen waarop je echt helemaal niks hoeft.
En je gewoon de hele dag in de zee kan dobberen. Jelle heeft nog een poging gedaan tot snorkelen.
Maar helaas was er weinig te vinden.
Eind van de middag pakten we onze fietsen en zijn we terug gereden naar ons huisje.
De dag erna zijn we wederom op de fiets gestapt. En hebben we even aangewipt bij ons nu al favoriete ontbijt tentje. En natuurlijk gingen we weer voor de bananen/oreo Smoothie. Heerlijk! En dit keer met een tosti en wat frietjes.
Het was namelijk al te laat voor het ontbijt.
Daarna fietsten we door naar Charlie Beach. En hebben we onze middag gespendeerd aan de zee.
Halverwege de middag hebben we een kayak gehuurd. En zijn we naar een zeegrot gegaan. De Emerald Cave.
Het bijzondere aan deze grot is dat die alleen tijdens laag water bereikbaar is. En je kan er zwemmend doorheen of met een kayak. Het is er namelijk niet zo heel erg groot. De gang is 80 meter lang. En het grootste stuk zie je gewoon niks voor ogen.
Maar dan ook echt helemaal niks. We hadden geluk. Toen we aankwamen bij de ingang lagen er nog 3 andere kayaks te wachten en een gezin met een klein kindje in een opblaasbootje. Er kwam namelijk net een groep Thaise toeristen naar buiten gezwommen. De gids van het gezinnetje had een hoofdlamp op. Wat echt heel fijn was. Zo konden wij ook nog wat zien in de grot.
Totdat hij de bocht om ging. En wij nog in het donker zaten. We konden nog net wat schimmen zien van de mensen in de andere kayaks. En konden nog net voorkomen dat we geen botsing met z’n alle kregen. De golven werkten ook niet echt mee.
Die slingerde je van de ene naar de andere kant. Maar gelukkig: er was licht aan het eind van de tunnel.
Hehe. We zijn er. En we werden beloond met een prachtig uitzicht.
Vroeger werd deze grot gebruikt door piraten. Die verstopten hun schatten in de grot. Tegenwoordig wordt de grot alleen nog door toeristen bezocht. En dat gaat zo’n beetje de hele dag door.
We hadden de drone meegenomen in een waterdichte tas. Maar het duurde heel lang voor we de grot voor ons alleen hadden. Maar uiteindelijk werden we beloond. En waren we alleen.
Snel de drone de lucht in gestuurd. En wat mooie shots gemaakt. Helaas werkte de drone niet helemaal mee.
Omdat we in een grot zaten kon hij geen goed GPS signaal vinden. En wilde hij dus niet zo hoog de lucht in. Beetje jammer.
Hebben we voorniks zolang zitten wachten.
Tijd om weer terug te gaan. Alleen moeten we nu alleen door de grot terug.
Gelukkig waren we wel zo slim geweest om zelf ook een zaklamp mee te nemen.
Maar het was toch best lastig om je weg terug te vinden door de grot.
Uiteindelijk zagen we licht. En waren we bij het einde of eindelijk het begin van de tunnel aangekomen.
Alleen was de ingang een heel stuk kleiner geworden. En buiten zagen we een jongen zwemmen voor de ingang.
SHIT, SHIT, het is hoog water geworden, we kunnen er niet meer uit. Althans niet op de kayak. Hoe kan dat nou?
Het water in de grot was niet echt hoger geworden. Maar we moeten er wel echt NU uit gaan, voor we er straks helemaal niet meer uit kunnen. Een voor een sprongen we uit de kayak. (Gelukkig hadden we wel allebei een zwemvest aan) En zwommen we door de uitgang heen. Met de kayak achter ons aan. We hadden niet veel later moeten zijn en het was echt een kwestie van centimeters geweest. Maar goed we zijn er in ieder geval uit. Pff, dat was nog best spannend.
Maar toen moesten we allebei weer terug in de kayak. Dat was natuurlijk ook nog wat. Maar uiteindelijk is het toch gelukt.
Toen we in de kayak zaten zagen we opeens dat we nog een klein stukje door hadden moeten peddelen.
En daar was wel gewoon een ruime ingang. En konden we eigenlijk gewoon met kayak en al naar buiten. Echt super stom. Maar we waren zo blij dat we licht zagen. Dat we niet meer in de gaten hadden dat we nog een stukje verder moesten peddelen.
Aagjaa, nu hadden we weer een leuk en stoer verhaal om te vertellen. En het was achteraf ook best wel cool om even uit de kayak te springen. (We hebben de jongen wel even verteld dat hij wel gewoon met z’n kayak naar binnen kon. En dat hij dan even de andere ingang moest nemen) Het terug peddelen ging gelukkig ook een stuk sneller. We hadden de golven en de stroming mee. En na een half uurtje stonden we weer met onze beide benen op het strand!
YES, WE DIT IT! Weer een gave ervaring rijker. En een mooi verhaal om later nog hard om te kunnen lachen.
Inmiddels zitten we op de boot naar het volgende eiland. We zijn onderweg naar Koh Lanta.
Een wat groter en toeristischer eiland. We zijn benieuwd wat dit eiland ons zal brengen.
